İnsan tuhaf bir mahlûk.
Sorumluluklardan kaçabilmek için olanca zekâsını kullanan dâhiyane bir kurnaz…

Eğer güç durumda olan bir kişiye yardım için müdahale gerekiyorsa, insanların topluluk halinde ya da yalnız başına olmalarına göre sorumluluk alma oranları değişiyor. Birden çok kişinin müdahale gerektiren bir olaya birlikte tanık olmaları durumunda yardım için müdahale girişimi oldukça az…
Ama olay anında kişi tek başına ise, daha kolay sorumluluk alarak yardım için müdahale edebiliyor. Bu noktada insanın kendisini koruma içgüdüsü [yani bencilliği] onu ilginç bir kaypaklığa itelemektedir.

Yukarıdaki örnekte belki de topluluk içinde yer alan her birey, müdahale etmenin kendisi dışındaki diğer kişilerin sorumluluğu olduğunu düşünmektedir.

Ya da her bir birey, işte tam da bu noktada “bana ne”cilik felsefesini üretmekte ve kendisini, kendi dışındaki bir olaya müdahale etmenin risklerinden veya külfetlerinden korumaktadır.

Bu bir kurnazlık mıdır?
Toplum içinde insani sorumluluk duygusundan yoksun yaşamayı seçmek midir?..
Yoksa karşımızda, sorumluluk yeteneği gelişmemiş çağdaş bir “yeni dünya düzeni” profili mi bulunmaktadır?
Siz karar verin.